1. ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΕΛΑΙΟΚΑΡΠΟΥ

Ο σπουδαιότερος παράγοντας που επηρεάζει την ποιότητα του ελαιολάδου είναι να συντομευθεί, όσο το δυνατόν, ο χρόνος από τη συλλογή μέχρι την επεξεργασία του ελαιοκάρπου από το ελαιοτριβείο. Επίσης η μείωση του χρόνου αποθήκευσης του ελαιοκάρπου συμβάλλει θετικά στην προστασία της ποιότητας του ελαιολάδου.

Οι ελιές μεταφέρονται στο ελαιοτριβείο με σακιά λινατσενια, διάτρητα, πλαστικά και σε τελάρα διάτρητα. Ο χρόνος αποθήκευσης του καρπού μέχρι τη στιγμή της επεξεργασίας του είναι σύντομος και σε χώρο ξηρό, ψυχρό αεριζόμενο και καθαρό.

2. ΑΠΟΦΥΛΛΩΣΗ – ΠΛΥΣΙΜΟ - ΖΥΓΙΣΗ

Κατόπιν οι ελιές ρίχνονται στο σιλό όπου με τη βοήθεια της μεταφορικής ταινίας πηγαίνουν στο αποφυλλωτήριο όπου με τη βοήθεια δυνατής αεροτουρμπίνας απομακρύνονται φύλλα, μικρά κλαδιά, πριονίδι ή και άλλα τυχόν ξένα σώματα. Κατόπιν ο ελαιόκαρπος πηγαίνει στο κυρίως μέρος του πλυντηρίου όπου πραγματοποιείται η πλύση του με δυνατή ροή ρέματος νερού από ειδική αντλία. Το νερό είναι καθαρό και καλής ποιότητας. Ύστερα ακολουθεί η ηλεκτρονική ζύγιση του ελαιοκάρπου από ταινιοζυγό.

3. ΑΛΕΣΗ ΕΛΑΙΟΚΑΡΠΟΥ

Ο ταινιοζυγός ρίχνει τον ελαιόκαρπο σε άλλο σιλό όπου με τη βοήθεια αναβατορίου οι ελιές μεταφέρονται στο σπαστήρα, όπου γίνεται το σπάσιμο (άλεση) με τη βοήθεια μεγάλου μοτέρ (40 ΗΡ). Η άλεση του ελαικοκάρπου είναι το πρώτο στάδιο της επεξεργασίας του, αφού τα προηγούμενα είναι προπαρασκυευαστικά.

4. ΜΑΛΑΞΗ

Με την άλεση του ελαιοκάρπου  απ’ τον σπαστήρα, προκύπτει η ελαιοζύμη (ελαιόπαστα), η οποία μεταφέρεται από ανοξείδωτο κοχλία στους μαλακτήρες. Οι μαλακτήρες είναι ανοξείδωτες θερμαινόμενες δεξαμενές με διπλά τοιχώματα διαμέσου των οποίων κυκλοφορεί ζεστό νερό το οποίο εξασφαλίζει την απαιτούμενη θερμοκρασία για τη γρήγορη και αποτελεσματική μάλαξη θερμοκρασία της ελαιοζύμης δεν πρέπει να ξεπερνά τους 27^ο-28^ο C. Η ανάδευση της ελαιοζύμης στο μαλακτήρα επιτυγχάνεται με ειδικά πτερύγια των οποίων η ταχύτητα περιστροφής είναι αργή (14 στροφές το λεπτό) ώστε να μην υποβαθμίζουν την ποιότητα της ελαιοζύμης.

5. ΦΥΓΟΚΕΝΤΡΙΣΗ

Αφού η ελαιοζύμη περάσει τον απαιτούμενο χρόνο στους μαλακτήρες, ειδικές αντλίες (MOHNO PUMP) με τη βοήθεια λίνου νερού, κυριολεκτικά «ρουφούν » τη ελαιοζύμη απ’ τους μαλακτήρες (καθένας με τη σειρά, ανάλογα  με το χρόνο μάλαξης και την ποιότητα ελαιοζύμης του κάθε παραγωγού) και τροφοδοτούν το Decanter, όπου εκεί, με πάνω από 3.000 στρ.λεπτό και με τη βοήθεια της φυγόκεντρης δύναμης, γίνεται διαχωρισμός της ελαιοζύμης σε λάδι, λιοζούμι (ή κατσίγαρο) και ελαιοπυρήνα (σπασμένα κουκούτσια, φλοίδα ελιάς, μικρού μεγέθους  ξύλινα σωματίδια).   

Κατόπιν τα λιοζούμια μεταφέρονται με αντλία εκτός του ελαιοτριβείου, σε ειδικά διαμορφωμένο οικόπεδο (εξατμισοδεξαμενή) όπου με τη πάροδο του χρόνου, επιτυγχάνεται μερικώς και σε μεγάλο χρονικό διάστημα η εξάτμιση του (απομένουν στερεό υλικό και «λάσπη»).

6. ΤΕΛΙΚΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ

Ακολουθεί ο τελικός διαχωρισμός ο οποίος πραγματοποιείται απ’ τους διαχωριστήρες, οι οποίοι πάλι με τη βοήθεια του νερού, της φυγόκεντρης δύναμης και τη διαφορά του ειδικού βάρους νερού – λαδιού μας αποφέρουν το ελαιόλαδο στην τελική του πλέον μορφή. Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο στο Decanter όσο και στους διαχωριστήρες, το νερό που χρησιμοποιείται είναι πόσιμο, πολύ καλής ποιότητας, και η θερμοκρασία του δεν υπερβαίνει τους 27^ο C – 28^o C (ψυχρή έκθλιψη).

Τέλος ο ελαιοπυρήνας μεταφέρεται με οριζόντιο κοχλία στο σιλό (αποθηκευτικός χώρος) όπου φορτώνεται σε φορτηγά και μεταφέρεται στο πυρηνελαιουργείο όπου υπόκειται σε άλλου είδους επεξεργασία, αποφέροντας πυρηνέλαιο και πυρηνόξυλο (στέρεο καύσιμο υψηλής θερμιδικής απόδοσης το οποίο χρησιμοποιείται τόσο στο ελαιοτριβείο για τη θέρμανση του νερού όσο και για οικιακή χρήση).